در میان شرحهای نهج البلاغه، بهج الصباغة فی شرح نهج البلاغة اثر علامة معاصر مرحوم شیخ محمدتقی تستری (= شوشتری) (م 1374 ه'. ش) یک اثر ممتاز و به لحاظ روش قطعاً بی نظیر است. این عالم فرزانه که در فقه، رجال و تراجم و حدیث صاحب نظر و دارای دهها جلد اثر تحقیقی در این سه حوزة معرفتی شیعی بوده و تا سنین کهولت، پرکار و پرتلاش به تتبع و پژوهش اشتغال داشت، با نگارش این شرح که در چهارده مجلد نسبتاً قطور انتشار یافته، به حق نقطة عطفی در شرح نویسی بر نهج البلاغه ایجاد کرد. او در آغاز کتاب خود ضمن ستایش نهج البلاغه و کلام امیرالمؤ منین7. به نقد و ارزیابی عالمانة نهج البلاغه پرداخته و برخی از تحریفهایی را که توسط سیدرضی در سخنان آن حضرت صورت گرفته، خاطرنشان می سازد. همچنین اشتباهات سیدرضی را در انتساب سخنانی به آن حضرت که براساس شواهد، مربوط به امیرالمؤ منین نیست، یادآور می شود. نیز برخی از موقعیتهای خطابه ها و کلمات آن حضرت را که سید اشتباهاً ذکر کرده برمی شمرد. بی تردید، چنین رویکردی به نهج البلاغه و سیدرضی پیش از علامه تستری در میان شارحان نهج البلاغه دیده نمی شود