1.2.3. فعالیت های سیاسی
شورای انقلابیکی از نخستین عرصه های نقش آفرینی آیت الله خامنه ای در روند تکون نظام جمهوری اسلامی، عضویت و فعالیت در شورای انقلاب بود. این شورا پس از مهاجرت امام خمینی به فرانسه در مهر1357 و ظهور نشانه های پیروزی انقلاب اسلامی و ورود نهضت اسلامی به مرحله ی انقلاب با نظر امام خمینی از اوایل آبان شکل گرفت و اعضای آن توسط امام خمینی به تدریج انتخاب شدند، اما به لحاظ رعایت ملاحظات مختلف به صورت رسمی در آستانه ی پیروزی انقلاب در 22 دی 1357 اعلام گردید
[125] . نخستین اعضای شورا آقایان مرتضی مطهری، سید محمد حسینی بهشتی، سید عبدالکریم موسوی اردبیلی، محمدرضا مهدوی کنی، سیدعلی خامنه ای و محمدجواد باهنر و اکبر هاشمی رفسنجانی بودند. در ادامه کار شورا نیز افراد دیگری به عضویت آن درآمدند
[126] . آیت الله خامنه ای در اواخر دی ماه در این جلسات حضور پیدا کرد
[127] . شورا در این مقطع، تصمیم گیریهای مهم در مورد مبارزه را برعهده داشت. از جمله ی آنها مذاکره با مقامات حکومت پهلوی و مقامات کشورهای خارجی، از جمله آمریکا و نیز تشکیل کمیته ی استقبال از امام خمینی بود
[128] . اقدام مهم دیگر شورای انقلاب در مقطع قبل از پیروزی، معرفی مهدی بازرگان به عنوان رئیس دولت موقت به امام خمینی بود
[129] .
پس از پیروزی انقلاب آنچه برعهده شورای انقلاب قرار داشت عبارت بود از: قانون گذاری در غیاب قوه ی مقننه، انجام بخشی از وظایف قوه ی مجریه پس از ادغام دولت موقت و شورای انقلاب در تیر 1358 و انجام همه آن پس از استعفای دولت موقت در 14 آبان 1358 تا پس از آن. در کنار این وظایف اصلی، مرجعی برای رفع معضلات و بحرانهای پیشِ رویِ نظام نوپای جمهوری اسلامی و مشاوره برای امام نیز بود
[130] . به رغم تغییر چندینباره ترکیب اعضای شورای انقلاب در ادوار چهارگانه ی آن تا پایان فعالیتش در 29 تیر 1359 آیت الله خامنه ای عضو ثابت ان باقی ماند
[131] . ایستادگی در برابر نظرات و مواضع جهت دار اعضای موسوم به «لیبرال» شورا، هشدارهای مکرر نسبت به ضرورت جلوگیری از نفوذ اعضا و هواداران حزب توده ایران و دیگر احزاب و گروههای مخالف انقلاب اسلامی در ارتش و عرصه ی فرهنگ کشور از مواضع مهم وی در جلسات و تصمیمات شورا بود
[132] . او معتقد بود که در شورای انقلاب باید از اقشار گوناگون جامعه نمایندهای حضور داشته باشد
[133] . مسائل کردستان، سیستان و بلوچستان و دیگر مناطق کشور و ضرورت حفظ وحدت از دیگر موضوعات مهم و مورد توجه وی در شورای انقلاب بود. او بر این عقیده بود که دولت موقت در قضیه کردستان ضعف نشان داده و باید آن را از راههای مختلف حل کرد و از سرایت آن به سایر مناطق قومی کشور جلوگیری نمود
[134] . در مورد منطقه ی سیستان و بلوچستان نیز براساس از تجربه ی حضورش در زمان تبعید و اطلاع از اوضاع سیاسی و اجتماعی آن منطقه، بر بهبود وضع اقتصادی و معیشتی مردم آن دیار تأکید داشت
[135] . در این زمینه در 9 فروردین 1358 از سوی امام خمینی مأموریت یافت در رأس هیأتی عازم آن منطقه شود تا به خواستها و مشکلات مردم رسیدگی و در مورد وضعیت آن منطقه گزارشی تهیه کند
[136] . در این سفر، افزون بر مأموریت یادشده، با برخی از سران و متنفذین محلی منطقه دیدار و سیاستهای نظام جمهوری اسلامی را برای آنها تشریح و تبیین کرد.
حمایت از تأسیس و تقویت نهادهای انقلابی و مردمی چون سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و جهاد سازندگی از دیگر مواضع اصولی وی در شورای انقلاب بود
[137] .
معاونت شهید چمرانبا ادغام دولت موقت و شورای انقلاب در آخر تیر 1358 برخی اعضای شورای انقلاب از سوی آن شورا به برخی از وزارتخانه های حساس راه یافتند و از آن جمله آیت الله خامنه ای به معاونت امور انقلاب وزارت دفاع انتخاب گردید. در این زمان دکتر مصطفی چمران وزیر دفاع بود
[138] . همچنین در جریان ادغام شورای انقلاب و دولت موقت که با هدف تمرکز بیشتر در قوه ی مجریه صورت گرفت ایشان به عضویت کمیسیون وزرای امنیتی که سرپرستی و مسئولیت کلیه ی امور انتظامی، نظامی و امنیتی، از جمله بحران های گنبد، کردستان و خوزستان و مقابله با اقدامات احزاب و گروههای ضدانقلاب را بر عهده داشت، انتخاب گردید
[139] .
سرپرستی سپاه پاسداراناز دیگر مأموریت های وی از طرف شورای انقلاب، مسئولیت مرکز اسناد و نیز سرپرستی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در 3 آذر 1358 بود
[140] . وی قبل از این نیز به نمایندگی از سوی شورای انقلاب در برخی جلسات سپاه پاسداران شرکت می کرد. علت انتخاب او به سرپرستی سپاه، باقی ماندن پاره ای اختلافات در بدنه و سازمان سپاه بود که در ماههای پس از پیروزی انقلاب اسلامی شکل گرفته بود و با تلاشهای میانجیگرانه به نتیجه نرسیده بود
[141] . وی که از حامیان نیروهای نظامی مردمی، به ویژه سپاه بود، در مدت حضور در رأس آن نیرو سعی کرد علاوه بر رفع اختلافات موجود، سازمان مناسبی بدان بدهد. او در 5 اسفند 1358 از مسئولیت سرپرستی سپاه به دلیل نامزدی در انتخابات نخستین دورۀ مجلس شورای اسلامی استعفا داد
[142] .
تاسیس حزب جمهوری اسلامیآیت الله خامنه ای در ایام منتهی به پیروزی انقلاب اسلامی و پس از آن، هم زمان با حضور مؤثر در شورای انقلاب و تمشیت امور انقلاب در دوره ی گذار
[143] ، به همراه سید محمد حسینی بهشتی، اکبر هاشمی رفسنجانی، سید عبدالکریم موسوی اردبیلی و محمدجواد باهنر برای ایجاد تشکلی انقلابی فعالیت می کرد
[144] . این تشکل با نام حزب جمهوری اسلامی در 29 بهمن 1357 رسماٌ اعلام موجودیت کرد اما پایه های تأسیس آن به جلساتی در مشهد در تابستان 1356 بر می گردد که در آن برخی از مبارزان از جمله مؤسسین بعدی حزب جمهوری اسلامی در صدد تشکیل مجمع و سازمان متشکلی برای فعالیت بر ضد حکومت پهلوی و توسعه اندیشه ی اسلامی بودند
[145] . بر این مبنا حزب در دوره فعالیت غیررسمی خود در ماههای منتهی به پیروزی انقلاب نقش مؤثری در برگزاری اجتماعات و سخنرانیها بر عهده داشت که فعالیت آیت الله خامنه ای در این زمینه قابل ملاحظه بود
[146] . از دلایل تأسیس حزب جمهوری اسلامی می توان به پرکردن خلاء ناشی از فقدان تشکیلات منظم و روزآمد برای صیانت و حمایت از نظام نوپای جمهوری اسلامی، کمک به تداوم انقلاب و حفظ یکپارچگی و حضور مردم در صحنه، پی ریزی بنیانهای اساسی نظام جمهوری اسلامی، صیانت از محوریت نقش آفرینی امام خمینی در دوران پس از انقلاب، تعمیق اندیشه ی اصیل اسلامی در اذهان مردم، هدایت لحظه به لحظه ی سیاسی مردم، کمک برای تأمین نیروی انسانی دستگاه های اجرایی برای تحقق اهداف انقلاب اسلامی، موضع گیری صریح و صادقانه در برابر ترفندها و فریبهای دشمنان داخلی و خارجی اشاره کرد
[147] . وی از تهیه کنندگان مرامنامه ی حزب بود. در تقسیم بندی وظایف اعضا نیز وظیفه ی تبلیغات حزب را برعهده گرفت
[148] . ایشان عضو مؤسس و عضو شورای مرکزی حزب بود و در مجموع در دوره ی تأسیس حزب بیشتر نقش تبیینی ایفا کرد و مواضع حزب را به صورت گفتارها و جزوه هایی ارائه نمود. او در تأسیس شعبه ی حزب در مشهد نقش داشت و دفتر آن شعبه را در 26 اسفند 1357 افتتاح کرد.
دبیر کلی حزب جمهوری اسلامیپس از آیت الله بهشتی و دکتر باهنر ـ اولین و دومین دبیرکل حزب ـ آیت الله خامنه ای در شهریور 1360 از سوی شورای مرکزی حزب به عنوان سومین دبیرکل حزب انتخاب شد
[149] . در سالهای پس از پیروزی انقلاب تا زمان تثبیت نظام جمهوری اسلامی در دهه ی 1360، حزب جمهوری اسلامی به مثابه رکن مهمی از حاکمیت خارج از ساختار سیاسی رسمی فعالیت می کرد و مقوم پایه های نظام جمهوری اسلامی بود
[150] . ایشان حزب جمهوری اسلامی را نهادی ضروری جهت حفاظت از کلیت نظام نوپای جمهوری اسلامی می دانستند. نخستین کنگره ی حزب در اردیبهشت 1362 برگزار و آیت الله خامنه ای برای دومین بار به دبیرکلی حزب و عضویت شورای مرکزی
[151] و شورای داوری حزب
[152] انتخاب شد. وی در طول دوران ریاست جمهوری در جلسه های حزب جمهوری اسلامی در تهران و شهرستانها شرکت می کرد و ضمن تبیین مأموریتها و اهداف حزب، به پرسشهای دفاتر، شعب و اعضای حزب پاسخ می داد
[153] .
ایشان هم زمان با دوره ی دوم ریاست جمهوری نیز دبیرکلی حزب جمهوری اسلامی را بر عهده داشت. در این دوره فعالیتهای حزب به دلایل مختلف، از جمله: رفع بحرانهای سالهای اولیه ی انقلاب، تأسیس نهادها و سازمانهای مورد نیاز جمهوری اسلامی که حزب در تأسیس، تقویت و رشد آنها نقش مؤثری داشت، اشتغال شخصیت های محوری حزب از جمله آیت الله خامنه ای و هاشمی رفسنجانی در مشاغل مهم نظام در کنار فقدان برخی از بنیانگذاران مؤثر آن، نارضایتی امام خمینی از تبدیل حزب از عامل وحدت بخش به عامل تفرقه و تشدید جناح بندیها در درون حزب، کاهش یافت و دیگر کارایی سالهای اولیه ی خود را نداشت
[154] . لذا آیت الله خامنه ای و هاشمی رفسنجانی در اوایل خرداد 1366 با نگارش نامه ای به امام خمینی و ذکر دلایل یادشده، به ویژه پیدایش و تشدید جناح بندی در درون حزب و خطر آن برای وحدت و انسجام جامعه، خواستار تعطیلی فعالیتهای آن شدند
[155] . امام خمینی نیز در 11 خرداد 1366 با این درخواست موافقت کرد و متعاقب آن فعالیتهای حزب تعطیل شد
[156] .
امامت جمعه ی تهرانامام خمینی در 24 دی 1358 آیت الله خامنه ای را با اشاره به حسن سابقه و شایستگی در علم و عمل به امامت جمعه تهران منصوب کردند
[157] . ایشان نخستین نماز جمعه را در 28 دی 1358 امامت کردند
[158] . از این تاریخ تا واقعه ی 6 تیر1360 که در مسجد ابوذر تهران به ایشان سوء قصد و بر اثر آن به شدت مجروح گردیدند، به جز مقطع 21 بهمن تا 6 اسفند 1359 که در جریان سفری تبلیغی در هندوستان به سر میبرد، نماز جمعه ی تهران را اقامه کردند
[159] . پس از آن نیز همواره این سمت را بر عهده داشت. اقدام مهم و ابتکاری وی در مورد نماز جمعه، پیشنهاد برگزاری سمینارهای ائمه ی جمعه به منظور انسجام شبکه ی امامان جمعه در داخل کشور و جهان اسلام بود که پس از موافقت امام خمینی، نخستین سمینار در مدرسه ی فیضیه ی قم برگزار شد و پس از آن سمینارهای متعددی نیز برگزار شد
[160] . وی در خطبه های نماز جمعه به عنوان یک تریبون اثرگذار، مهم ترین و قاطع ترین مواضع اصولی و راهبردی نظام جمهوری اسلامی را ارائه کرده و همچنین، به تعمیق اندیشه دینی و بینش و بصیرت سیاسی جامعه پرداخته است. اهتمام به خطبه های عربی نیز که مخاطب آن مسلمانان جهان اسلام بود، از ویژگی های خطبه های ایشان بوده است.
نمایندگی در مجلس شورای اسلامیآیت الله خامنه ای پس از نامزدی برای انتخابات نخستین دورة قانون گذاری مجلس شورای اسلامی در اسفند 1358، از سوی ائتلاف بزرگ نیروهای خط امام شامل جامعه ی روحانیت مبارز تهران، حزب جمهوری اسلامی و چندین سازمان و گروه اسلامی دیگر در انتخابات مجلس شورای اسلامی حمایت شد
[161] و از حوزه ی انتخابیه ی تهران وارد مجلس شد. در مجلس، عضو و رئیس کمیسیون امور دفاعی بود. در مدت ریاست ایشان طرحها، لوایح و موضوعات متعددی در آن کمیسیون بررسی شد که از مهم ترین آنها می توان تأمین نیازمندیهای استخدامی سپاه پاسداران، ادغام سازمان بسیج مستضعفین در سپاه پاسداران، مسئله ی کردستان، مسائل مرزی، مسئله ی بلوچستان و سازمان دهی نوین ارتش را نام برد
[162] . از موضع گیریهای مهم وی در طول نمایندگی می توان به صحبت های مهم و مستند او در موافقت با طرح عدم کفایت سیاسی بنی صدر برای ریاست جمهوری اشاره کرد
[163] . با آغاز جنگ ایران و عراق در 31 شهریور 1359 و به سبب حضور در جبهه های جنگ، در جلسات مجلس شورای اسلامی کمتر حضور یافت و پس از جراحت شدید در 6 تیر 1360 در موارد معدود در آن حاضر شد. با انتخاب به مقام ریاست جمهوری در مهر 1360 قوه ی مقننه را ترک گفت.
حضور در دفاع مقدسآیت الله خامنه ای از نخستین ساعات آغاز جنگ ایران و عراق، در تدبیر مسائل جنگ بصورت فعالانه به ایفای نقش پرداخت.
ساعاتی پس از شروع حمله به خاک کشورمان اولین اطلاعیه در مورد تجاوز ارتش بعث عراق به ایران را تهیه و از رادیو به اطلاع مردم رساند
[164] . در دومین روز شروع جنگ در جلسه ای که در ستاد مشترک ارتش برای بررسی چگونگی برخورد با تجاوز نظامی عراق تشکیل شد، حضور یافت. و آنگاه که قرار شد یک نفر از آنها برای بررسی مسئله به جبهه های جنگ برود، نخستین کسی که این پیشنهاد را پذیرفت آیت الله خامنه ای بود
[165] . در 5 مهر 1359 پس از اجازه امام خمینی در کسوت یک نظامی، در جبهه های جنگ حضور یافت
[166] تا گزارشی از وضعیت جبهه ها و امکانات نیروهای ایرانی منطقه ی مورد تجاوز نیروهای عراقی تهیه نموده و به سازمان دهی نیروها برای مقابله با دشمن کمک کند
[167] . بر این اساس عازم جبهه جنوب شد و تا اواسط بهار سال 1360 در آن جبهه استقرار داشت. پس از آن در جبهه غرب حاضر شد. ولی حضور جز برای اقامه نماز جمعه تهران، دیدار و گزارش به امام یا جلسات ضروری و سفرها و سخنرانی های لازم، مستمر بود
[168] . وی در چندین عملیات نظامی و یا طراحی آن شرکت کرد. پشتیبانی و تأمین نیازهای تسلیحاتی و تدارکاتی نیروهای بسیجی و سپاهی از دیگر فعالیتهای ایشان در صحنه ی نبرد بود. بیشتر وقت وی در جبهه ها صرف هدایت، پشتیبانی و طراحی عملیات ستاد جنگهای نامنظم ــ که توسط مصطفی چمران تشکیل شده بود ــ می شد
[169] . از اقدامات ویژه ی این ستاد که آیت الله خامنه ای مستقیماً در آن نقش داشت، تشکیل گروههای نظامی مخصوص شکار تانک بود. در پشتیبانی از جبهه های خرمشهر، آبادان و سوسنگرد نقش مؤثری داشت و در تقویت نیروهای نظامی مردمی مثل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و بسیج و تهیه ی نیازمندیهای فنی و تجهیزاتی آنها نقش بسیاری ایفا نمود
[170] . از دیگر تلاش های ایشان ایجاد هماهنگی بین سپاه و ارتش در جبهه ها و عملیات نظامی بود
[171] .
نمایندگی امام در شورای عالی دفاعبه فرمان امام خمینی در 20 مهر 1359 شورای عالی دفاع عهده دار کلیه ی امور جنگ شد
[172] و آیت الله خامنه ای که براساس حکم امام در 20 اردیبهشت 1359 نماینده ی ایشان در این شورا
[173] و نیز سخنگوی آن بود
[174] . در این مدت مشاور امام خمینی در امور و مسائل جنگ نیز بود
[175] . وی معمولاً در پایان جلسه های شورای عالی دفاع درباره ی مباحث و تصمیمات شورا مصاحبه ی مطبوعاتی انجام می داد و تصمیمات شورا را به اطلاع مردم می رسانید
[176] .
عملیات شکست حصر آباداندر عملیات شکستن حصر آبادان
[177] حضور مستقیم داشت و در مورد خرمشهر نیز اعتقاد داشت که با اتخاذ تدابیر نظامی درست می توان از سقوط آن جلوگیری کرد. حتی در این زمینه نامه ای به ابوالحسن بنی صدر، رئیس جمهور و فرمانده کل قوای وقت نوشت و هشدار داد که در صورت استقرار دو تیپ زرهی در اطراف سوسنگرد، می توان از سقوط شهر جلوگیری به عمل آورد. اما، بنی صدر به آن هشدار توجهی نکرد
[178] .
اندکی پس از آغاز جنگ گروهی از شخصیتها و سازمانهای بین المللی و نیز برخی از کشورها برای ایجاد صلح بین دو کشور، به فعالیت هایی دست زدند. آیت الله خامنه ای در این مورد اعتقاد داشت تا زمانی که عراق شروط اصلی ایران شامل عقب نشینی به مرزهای بین المللی، پرداخت خسارت و تنبیه متجاوز را نپذیرد، صلحی پدید نخواهد آمد و اگر عراق این شروط را نپذیرد آن را به زور از سرزمینهای خود بیرون می کنیم. همچنین معتقد بود که صلح تحمیلی بدتر از جنگ است
[179] . با وجود این تردد هیئتهای صلح را از این نظر که باعث روشن شدن ابعاد جنایات صدام حسین و نیروهای او علیه مردم ایران شد و به اثبات مظلومیت ایران و تجاوزگری صدام کمک می کرد، مفید می دانست
[180] .
جنگ، مهمترین موضوع دوران ریاست جمهوریدر دو دوره ی ریاست جمهوری آیت الله خامنه ای، جنگ در رأس امور و مهم ترین موضوع کشور بود. از 1360 تا 1364 تحولاتی در صحنه ی جنگ پیش آمد و در مجموع موازنه در جبهه های جنگ به سود ایران تغییر یافت. نیروهای عراقی از بیشتر سرزمین های اشغال شده بیرون رانده شدند و با وحدت نظر مسئولان ارشد کشور ازجمله آیت الله خامنه ای به عنوان رئیس شورای عالی دفاع سلسله عملیات های نظامی، طراحی و اجرا شد. هم زمان با آن تحولات، حضور دیپلماتیک ایران در عرصه ی بین المللی نیز بیشتر و فعال تر شد. ایشان طی هفت سال از مجموع هشت سال دوران ریاست جمهوری خود که مقارن با جنگ بود، بخش زیادی از مذاکرات خارجی خود را به مذاکره با هیئتهای حسن نیت صلح که از سوی سازمانهای بین المللی، اسلامی و منطقه ای و یا با شخصیتهای مهم بین المللی و منطقه ای که مأموریت میانجی گری داشتند، اختصاص دادند. در دورة ریاست جمهوری به دلیل مخالفت امام با حضور در جبهه های جنگ، به برخی حضورها و بازدیدهای محدود اکتفا کردند اما در مقطع پایانی جنگ و پس از قبول قطعنامه وضعیت وخیم جبهه ها ایشان را ناگزیر کرد پس از کسب موافقت امام خمینی برای ایجاد تحولی عظیم به جبهه ها رهسپار شود.
همچنین که آیت الله خامنه ای در دوره ریاست جمهوری رئیس شورای عالی پشتیبانی جنگ بود. این شورا به دلیل شرایط خاص جنگ در سال 1365 و به منظور به کارگیری هرچه بهتر امکانات کشور در خدمت جنگ و انجام اقدامات مؤثر در بسیج نیروها و امکانات برای رفع نیازمندیهای جبهه های جنگ تشکیل شد
[181] . امام خمینی در پاسخ به استعلام ایشان در 19 بهمن 1366 مصوبات آن شورا را تا پایان جنگ لازم الاجرا اعلام کرد
[182] .
در تابستان 1367 و در آخرین سال ریاست جمهوری آیت الله خامنه ای، و با پذیرش قطعنامه 598 توسط ایران جنگ عراق با ایران به پایان رسید. پذیرش قطعنامه 598 در جلسه ای به ریاست آیت الله خامنه ای و با حضور مسؤولان عالی رتبه نظام در 26 تیر 1367 به تصویب رسید و امام خمینی نیز بر آن صحه گذاشت
[183] . امام خمینی در پیامی به مردم ایران قبول قطعنامه را مسئله ای بسیار تلخ و ناگوار و صرفاً به دلیل مصلحت انقلاب و نظام جمهوری اسلامی ایران اعلام کرد: «قبول این مسئله برای من از زهر کشنده تر است؛ ولی راضی به رضای خدایم و برای رضایت او این جرعه را نوشیدم... در قبول این قطعنامه فقط مسئولین کشور ایران به اتکای خود تصمیم گرته اند. و کسی و کشوری در این امر مداخله نداشته است»
[184] . به دنبال این تصمیم آیت الله خامنه ای به عنوان رئیس جمهور در نامه ای در تاریخ 27 تیر 1367 به دبیرکل وقت سازمان ملل متحد، خاویر پرز دکوئیار، پذیرش قطعنامه ی 598 سازمان ملل از سوی ایران را اعلام کرد
[185] .
2.2.3. فعالیتهای ارشادی و تبیینیبخش مهمی از فعالیتهای سیاسی و مذهبی آیت الله خامنه ای از پیروزی انقلاب اسلامی تا انتخاب به ریاست جمهوری، فعالیتهای ارشادی به منظور نهادینه کردن و تثبیت نظام جمهوری اسلامی بود.
توصیه امام به دانشجویان برای رجوع به آیت الله خامنه ایبه دنبال شهادت آیت الله مرتضی مطهری و خلائی که از فقدان وی در میان دانشجویان و دانشگاهیان پدید آمده بود، امام خمینی در 23 خرداد 1358 طی سخنانی در جمع دانشجویان، آیت الله خامنه ای را فردی فهیم و سخنور نامیده و مرجع رسیدگی به مسائل فکری و عقیدتی دانشجویان و مقابله با تبلیغات احزاب و گروههای مخالف نظام جمهوری اسلامی، به ویژه مارکسیستها در محیط دانشگاهی تعیین کرد
[186] . وی از این تاریخ تا شروع جنگ ایران و عراق در 31 شهریور 1359 روزهای دوشنبه در مسجد دانشگاه تهران در جمع دانشجویان حضور می یافت و ضمن اقامه جماعت نماز ظهر و عصر و ایراد سخنرانی در موضوعات مهم روز، به پرسشهای فکری و سیاسی آنها پاسخ می داد. این جلسات بعدها در مساجد مهم تهران ادامه پیدا کرد. حادثه سوء قصد به ایشان در مسجد اباذر در خلال یکی از از همین جلسات رخ داد
[187] .
جلوگیری از انحلال مجلس خبرگان قانون اساسیاقدام دیگر او مقابله با تلاشهایی بود که از سوی برخی از اعضای دولت موقت برای انحلال مجلس خبرگان قانون اساسی در حال شکل گیری بود. بدین نحو که نامهای به امضای پانزده نفر از وزیران و اعضای دولت موقت تهیه شده بود و در نظر داشتند قبل از اطلاع امام خمینی و اظهار نظر ایشان، انحلال مجلس مزبور را به مردم اطلاع دهند و اگر امام خمینی مخالفتی کرد به صورت دسته جمعی استعفا کنند
[188] . آیت الله خامنه ای که از سوی شورای انقلاب در جلسه ی هیأت وزیران شرکت می کرد، بعد از طرح نامه ی مذکور در جلسه به شدت با آن مخالفت نمود و بر ضرورت اطلاع امام خمینی پیش از انتشار آن تأکید ورزید. امام خمینی نیز، پس از آگاهی از موضوع، با درخواست آنان مخالفت نمود و بر ادامه ی کار قانونی مجلس خبرگان قانون اساسی تأکید کرد
[189] .
سفر تبلیغی به هنددر دومین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی که مقارن با آغاز قرن پانزدهم هجری قمری نیز بود بنا به تصمیم شورای عالی تبلیغات اسلامی، هیئتهای گوناگونی از طرف نظام جمهوری اسلامی به کشورهای مختلف جهان عزیمت کردند تا مواضع و دیدگاههای جمهوری اسلامی ایران و ویژگی های انقلاب اسلامی را برای ملتها، به ویژه ملتهای مسلمان تشریح و تبیین کنند. آیت الله خامنه ای سرپرستی هیئت اعزامی به هندوستان را بر عهده گرفت. ایشان به مدت دو هفته در اواخر بهمن و اوایل اسفند 1359 به شهرهایی چون دهلی نو، حیدرآباد، بنگلور
[190] و منطقه ی کشمیر
[191] سفر کرد و در سخنرانیها، دیدارها و گفت وگوها و مصاحبه های مطبوعاتی به ویژه با اصحاب مطبوعات محلی، دانشجویان و استادان دانشگاهها، تشکلها و شخصیتهای اسلامی و شیعیان هند چهره ی واقعی انقلاب اسلامی ایران و نظام جمهوری اسلامی و مسائل مهم آن، به ویژه جنگ با عراق را تشریح و بیان کرد
[192] . همچنین، با خانم گاندی نخست وزیر هند ـ که از شخصیت های معتبر و موجه بین المللی بود ـ دیدار و گفتگو کرد
[193] .
مقابله با لیبرال ها و بنی صدریکی از مسائل مهم جامعه ی ایران در سالهای اولیه پس از پیروزی انقلاب اسلامی وجود و فعالیت دو جناح تأثیرگذار موسوم به نیروهای خط امام و لیبرالها در ساختار سیاسی رسمی کشور بود. بیشتر یاران، نزدیکان و مشاوران امام خمینی از جمله آیت الله خامنه ای در جناح نیروهای خط امام قرار داشتند. چهره ی شاخص جناح لیبرال که از لحاظ فکری و بینش سیاسی تعارض های زیادی با نیروهای خط امام داشت، ابوالحسن بنی صدر بود. آیت الله خامنه ای، بنی صدر را نماینده ی جریانی می دانست که عامل تفرقه و درگیری در سطح مسئولان ارشد کشور و در نتیجه سبب تفرقه و تشتت در جامعه بود
[194] . اما با وجود اختلاف نظر اساسی با بنی صدر و جریان همفکر و حامی او، به منظور حفظ وحدت در جامعه و تأکید امام خمینی بر آن، مخالفت خود را در محافل عمومی ابراز نمی کرد. در برخی موارد نیز داوری نزد امام خمینی می برد. پس از انحراف واضح بنی صدر از ماهیت انقلاب اسلامی و قانون اساسی و پس از طرح عدم کفایت سیاسی وی برای ریاست جمهوری در مجلس شورای اسلامی در 30 خرداد 1360، آیت الله خامنه ای در موافقت با طرح نطق مشروح و مؤثری را ایراد کرد
[195] .
آیت الله خامنه ای از 1358 تا اول تیر 1360 در موارد گوناگون علیه جناح لیبرال و ملی گرا موضع مخالف گرفت. وی با حفظ دفتر مستشاری نظامی امریکا در ایران و تغییر نام آن از سوی دولت موقت مخالفت کرد
[196] . در مورد انتخاب وزیران، معاونان وزراء و مسئله ی پاکسازی در ادارات و سازمانهای دولتی نیز با انتخاب افرادی که در خط انقلاب نبودند و طرف دار خط سازش با امریکا و یا رابطه داشتن با کشورهای مرتجع عرب و مواردی از این دست بودند، مخالفت می کرد
[197] .
3.2.3. ترور نافرجام توسط منافقینآیت الله خامنه ای در 6 تیر 1360 و در حال سخنرانی پس از نماز ظهر در مسجد ابوذر، واقع در یکی از مناطق جنوب تهران، در اثر انفجار بمبی که در ضبط صوت کار گذاشته شده بود به شدت زخمی شد
[198] . امام خمینی، در پیامی خطاب به ایشان توطئه ی سوء قصد به جان وی را محکوم کرد و از ایشان تجلیل نمود
[199] . بر اثر این سوء قصد، ایشان از ناحیه ی سینه، کتف و دست راست آسیب جدی دید. گزارشهای غیررسمی مسبب این حادثه را سازمان مجاهدین خلق ایران دانسته اند
[200] . آیت الله خامنه ای اولین فردی بود که در حوادث و جریانات پس از عزل بنی صدر از فرماندهی کل قوا و ریاست جمهوری ترور شد. در 18 مرداد 1360 از بیمارستان مرخص شد و مجدداً به صحنه ی اجتماع و سیاست بازگشت و از 26 مرداد 1360 در جلسات مجلس شورای اسلامی حاضر شد
[201] .
3.3. دوران ریاست جمهوری دور اول - انتخاب به عنوان ریاست جمهوری با 95 درصد آرا