من هم مقداری آجر برداشتم و به دنبال عمله‏ ها به درون سرداب وارد شدم. چشمم به شکل قبور افتاد. با دقت مشاهده نمودم. در پشت سر قبور، قبری دیدم کنار محراب نمازگزاران بنا شده، روی آن این عبارت نوشته شده است: «فاطمةُ مُهجَةُ قَلبی و ابناها ثَمَرَةُ فُؤادی و بَعلُها نورُ بَصَری و الأئِمّةُ مِن وُلدِها أُمَناءُ رَبّی و حَبلٌ مَمدودٌ بَینَه و بَینَ الخَلقِ مَن تمسَّک بِهم نَجا و مَن تَخَلَّفَ عنهم هَوَی: فاطمه جان من است و دو پسرانش میوه دل منند و شوهرش نور چشم من است و امامان از فرزندانش امینان پروردگار منند که ریسمانی کشیده شده میان او و خلائقش می باشند. کسی که به آنان چنگ زده تمسک جوید، نجات می یابد و کسی که از آنان تخلّف ورزیده إعراض کند، در درۀ هلاکت سقوط می نماید.»